Διαβάστε εδώ το Νόμο 2121/1993 και τις τροποποιήσεις του
Ο νόµος 2121 του 1993 περιλαµβάνει εκτενή ανάλυση και επεξήγηση του αντικειµένου και του περιεχοµένου του δικαιώµατος της πνευµατικής ιδιοκτησίας, της εξουσίας δηλαδή του δηµιουργού πάνω σε κάθε πρωτότυπο πνευµατικό δηµιούργηµα λόγου, τέχνης ή επιστήµης, που εκφράζεται µε οποιαδήποτε µορφή καθώς και τους όρους της άσκησης, µεταβίβασης και εκµετάλλευσης του δικαιώµατος. Επίσης θεσπίζει περιορισµούς για το δικαίωµα π.χ. στις περιπτώσεις αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση, διδασκαλία ή για δικαστικούς σκοπούς και ορίζει την διάρκεια προστασίας που παρέχει το δικαίωµα και ρυθµίσεις για συµβάσεις και άδειες εκµετάλλευσης. Εξετάζει τα συγγενικά, µε το δικαίωµα της πνευµατικής ιδιοκτησίας, δικαιώµατα όπως είναι τα δικαιώµατα των ερµηνευτών ή των εκτελεστών καλλιτεχνών, των παραγωγών υλικών φορέων και των ραδιοτηλεοπτικών οργανισµών. Επεξηγεί την έννοια της συλλογικής διαχείρισης και περιέχει πλήρη οριοθέτηση της δράσης και των αρµοδιοτήτων και της σύστασης των οργανισµών συλλογικής διαχείρισης. Αναλύει και ρυθµίζει και ειδικά θέµατα όπως το δικαίωµα της πνευµατικής ιδιοκτησίας σε σχέση µε τα προγράµµατα των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Τέλος, προβλέπει µέτρα πρόληψης ενδεχόµενης προσβολής του δικαιώµατος αλλα και κυρώσεις αστικές και ποινικές σε περίπτωση προσβολής του.
ΝΟΜΟΣ: 3905/2010
ΦΕΚ: Α 219/23.12.2010
ΤΙΤΛΟΣ: ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ.
ΑΡΘΡΟ 46: ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ
1. Στο άρθρο 49 του ν. 2121/1993 προστίθενται παράγραφοι 6 και 7 ως εξής:
Ο Ν.4212/2013: Ενσωμάτωση της Οδηγίας 2011/77/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 27ης Σεπτεμβρίου 2011 και της Οδηγίας 2012/28/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 25ης Οκτωβρίου 2012 στο ελληνικό δίκαιο και τροποποίηση του ν. 2121/1993 «Πνευματική ιδιοκτησία, συγγενικά δικαιώματα και πολιτιστικά θέματα» είναι ο νόμος με τον οποίο ενσωματώνεται μεταξύ άλλων η ευρωπαϊκή οδηγία 2011/77 στο ελληνικό δίκαιο και η οποία αφορά στην επέκταση της διάρκειας των δικαιωμάτων των ερμηνευτών εκτελεστών φωνογραφημάτων (μουσικοί, τραγουδιστές) από πενήντα σε εβδομήντα χρόνια.
Κατά το διάστημα της παράτασης αυτής (δηλαδή της εικοσαετίας) σύμφωνα με την ως άνω οδηγία (όπως εναρμονίστηκε με το δικό μας δίκαιο) ένα 20% από τα έσοδα από όλες τις εκμεταλλεύσεις αυτών των φωνογραφημάτων θα καταβάλλεται από τις δισκογραφικές εταιρείες ή οποιοδήποτε τρίτο εκμεταλλεύεται τα φωνογραφήματα, στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης υποχρεωτικά.
Έπειτα τα ποσά αυτά θα διανέμονται από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης αποκλειστικά και μόνο στους ερμηνευτές εκτελεστές που είχαν μεταβιβάσει τα δικαιώματά τους με μία εφάπαξ αμοιβήκατά τη σύναψη της φωνογραφικής σύμβασης (δηλαδή όχι ποσοστό)